حرف هاي دلم

قصه ی غم انگیز نه! غصّه ی دلگیریست؛

به خورشید غزل خوان نگاه می کنم و

می خوانم ناز آفتابگردان را...

نمی پوشانم دستان سرد تماشا و

با تمام توان دستان گرم نفس ها را می فشارم

می نشینم به التماس دریای غروبی رنگ و

می بوسم مروارید طلوعی رنگ را...

می بویم باغچه ی نمناک و

در آغوش می گیرم غنچه گل سرخ را...

می بینم اشک باران را و

قد می کشم زیر سایه برگ نجیب

مرا ببخش تقصیر من نیست

می خواهم ببینم،امّا امان از دست این

دنیای بی ذوق!