حرف هاي دلم

تو رنجه بودی ز دیدن من ولی سفر را بهانه كردی

مرا در این غم ز پا فكندی اسیر آه شبانه كردی

به روزگاران چو عندلیبی با یاد رویت ترانه خواندم

به وقت رفتن به تیر غمها گلوی ما را نشانه كردی

اگر ز دستم به جان رسیدی و گر محبت ز من ندیدی

مرا ببخشا خطا ز من بود تو ای پری‌رو خطا نكردی

نشانی از ما دگر نجویی، بهانه بس كن چرا نگویی

كه رنجه بودی ز دیدن من ولی سفر را بهانه كردی